តោះទស្សនា ទេសភាពដ៏ស្រស់ស្អាត វាលវែងខេត្តពោធិសាត់

ភ្លក់រស់ជាតិ នំចេកអាំងតាមដងផ្លូវ

សត្វប្រជៀវហើរចេញពីរូងភ្នំសំពៅ ជាការពេញនិយមភ្ញៀវទេសចរទស្សនា

​ពេលថ្ងៃជិតលិច ប្រហែលម៉ោង ជិត៦ ល្ងាចយើងសង្កេតឃើញ មានភ្ញៀវទេសចរ ជាតិ អន្តរជាតិ  កំពុងឈរ ខ្លះអង្គុយ ត្រៀបត្រា នាជើងភ្នំសំពៅ។ ពួកគេរងចាំ ទស្សនា សត្វប្រជៀវហើរចេញ ពីរូង​ភ្នំសំពៅ ​ទាំងខ្សែៗ ។

ពេលសត្វប្រជៀវហើរ  យើងឃើញប្រៀបបីដូច ខ្យល់កួច ព្រោះសត្វទាំងនោះ ប្រមូលផ្តុំគ្នារាប់ម៉ឺន ។ ទាំងនេះ ក្លាយជា ទស្សនីយភាព ធម្មជាតិ ដ៏ប្រសើរ សម្រាប់អ្នកទស្សនា ។ពិសេសភ្ញៀវភ្លក់រស់ជាតិទឹកដូង ដ៏ត្រជាក់ បណ្តើរ ក្រសែភ្នែក សំឡឹងមើលសត្វប្រជៀវ ហើរ យ៉ាងណាខ្មួលខ្មាញ់ បណ្តើរ ។

ចំណែកសណ្តាប់ធ្នាប់វិញ ត្រូវបានអាជ្ញាធរ រៀបចំឱ្យមានកន្លែង លក់ចំណីអាហារ ភេជ្ជៈ និងសម្ថកិច្ច សម្រួលចរាចរណ៍ ដើម្បីបង្ក​ភាពងាយស្រួល ដល់ភ្ញៀវមកទស្សនា សត្វប្រជៀវ និងកំសាន្តសប្បាយ ពិសេសថ្ងៃសម្រាកចុងសប្តាហ៍ សៅរិ៍ អាទិត្យជាដើម ។

សូមបញ្ជាក់ថា ភ្នំសំពៅ ក៏ជារម្មណីដ្ឋាន ធម្មជាតិ និងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដ៏ពេញនិយមសម្រាប់ភ្ញៀវទេសចរ ជាតិនិងអន្តរជាតិ នៅពេលបច្ចុប្បន្ន លើទឹកដីខេត្តបាត់ដំបង  ។

​ប្រសិនលោកអ្នកចង់មកកំសាន្ត ដោយគ្រាន់តែ​ ធ្វើដំណើរ លើផ្លូវ ៥៧ បាត់ដំបង ប៉ៃលិន ។ ដោយចេញពីក្រុងបាត់ដំបង ប្រមាណ ១០គីឡូម៉ែត្រ នឹងឃើញភ្នំមួយយ៉ាងត្រដែត នៅពីមុខយើង នោះគឺ​រម្មណីដ្ឋាន ធម្មជាតិ ភ្នំសំពៅ ។ 

រឿងព្រេងទាក់ទង ភ្នំសំពៅ រំសាយសក់ និងភ្នំក្រពើ

រឿងរាជកុលនាងរំសាយសក់

កាលអង្វែងយូរលង់ណាស់មកហើយ កាលណោះប្រទេសកម្ពុជាសព្វថ្ងៃឋិតនៅក្រោមលំហសមុទ្រនៅឡើយ ដោយមានជួរភ្នំដងរែកជាច្រាំងមាត់សមុទ្រ។ មាននារីម្នាក់ឈ្មោះនាងសុវណ្ណមសា រស់នៅក្បែរមាត់សមុទ្រ(តាមជួរភ្នំដងរែកសព្វថ្ងៃ) នាងបានរើសពងសត្វមួយធំចម្លែក យកទៅទុកភ្ញាស់មើលថាជាសត្វអ្វី ។ លុះពងនោះញាស់ក៏ចេញជាកូនក្រពើមួយ នាងក៏ចិញ្ចឹមបីបាច់ទុកស្មើរនឹងកូនបង្កើត ដោយសន្មតឈ្មោះអោយវាថា ៙អាធន៚ ក្រពើនោះឆាប់ធំលូតលាស់រហ័សណាស់ ហើយគោរពនិងចេះស្តាប់បង្គាប់នាងសុវណ្ណមសាទុកដូចជាម៉ែ។ 

សម័យថ្ងៃមួយមានរាជបុត្រានៃស្តេចផែនដីមួយអង្គនាមចៅរាជកុល មកស្វែងរករៀនមន្តវិជ្ជាការពីសំណាក់តាបសមុនីឥសីនៅតាមព្រៃភ្នំក្បែរលំនៅនាងសុវណ្ណមសា ព្រះអង្គក៏លង់ស្នេហ៍នឹងនាង ហើយនាងក៏ស្រលាញ់ព្រះអង្គវិញដែរ។ លុះកន្លងក្រោយមកពេលព្រះអង្គរៀនចប់សព្វគ្រប់ចំណេះវិជ្ជាហើយក៏លាតាបសជាគ្រូ និងនាងសុវណ្ណមសាជាគូស្នេហ៍ត្រលប់ទៅនគរវិញ ដោយសន្យាថានឹងវិលវិញជាមួយបណ្ណាការចូលស្តីដណ្តឹងនាងតាមច្បាប់ប្រពៃណី ។ 

ពេលត្រលប់ទៅដល់នគរវិញ មាតាបិតាព្រះអង្គក៏រៀបចំផ្សំផ្គុំព្រះអង្គនិងព្រះនាងរំសាយសក់ដែលជាបុត្រីរបស់ស្តេចត្រាញ់នៅខេត្តច័ន្ទបូរី(ខេត្ត ចាន់តាប៊ូរី ប្រទេសថៃសព្វថ្ងៃ) ហើយក៏រៀបចំកំណត់វេលាដើម្បីទៅចូលដណ្តឹងព្រះនាងតាមរាជបវេណី ដោយចាត់ចែងមានសំពៅដ៏ធំមួយផ្ទុកពេញដោយគ្រឿងបណ្ណាការ មានមាសពេជ្រ កែវកងពិទូរ្យសូរកាន សំពត់សូត្រ អាវសាវស្បៃ វង់ភ្លេង វង់ល្ខោនទុកលេងកំដរតាមផ្លូវ និងផ្កាស្លាទុករៀបចំពិធីមង្គលការ ដោយមានរៀបចំម្ហូបស្បៀងអាហារបរិបូណ៌ឥតខ្វះចន្លោះដូចជាមាន់ទាទាំងទ្រុងៗ បន្លែបង្ការ ជាដើម។​

 ដល់វេលាត្រូវចេញដំណើរ ព្រះមាតាព្រះបិតា ចៅរាជកុល រួមដំណើរដោយក្រុមបរោហិត មន្ត្រីនានាមានឈ្មោះ តាគ្រាម តាង៉ែន...និងក្រុមតន្ត្រីរបាំល្ខោនរាជបរិវា ចុះសំពៅចាកចេញទៅកាន់ស្រុកច័ន្ទបូរីទៅ។ និយាយពីនាងសុវណ្ណមសារាល់ថ្ងៃតែងអង្គុយរង់ចាំមើលផ្លូវចៅរាជកុលនាមាត់សមុទ្រក្រែងសំពៅចៅរាជកុលចូលមករកនាង ចាំបាត់ៗ ខុសពីសន្យាជាមួយនាងធ្វើអោយនាងមានចិត្តឆួលក្តៅខឹងនឹងប្រុសក្បត់សម្តី ។ ពេលនោះនាងក៏ក្រលេកឃើញសំពៅចៅរាជកុលរំកិលខ្លួននៅលើលំហសមុទ្រ នាងត្រេកអរជាខ្លាំង តែក្តីអំណរនោះត្រូវខកខានទៅវិញនៅពេលឃើញសំពៅបានបើកហួសចេញពីនាងទៅមុខទៀត នាងកើតក្តីក្តៅក្រហាយក៏ប្រើក្រពើអាធនជាកូនអោយទៅកៀងបំផ្លាញសំពៅ ។ 

អាធនក៏ប្រើបានដូចចិត្តស្ទុះហែលសំដៅទៅរកសំពៅមិនបង្អង់។ ទៅដល់ជិតសំពៅក្រពើក៏ផុសឡើងធ្វើអោយមនុស្សម្នាក្នុងសំពៅផ្អើលជ្រួលច្របល់ភ័យខ្លាច នឹងក្រពើដ៏ធំមហិមានោះ ចៅរាជកុលយល់ជាក់ច្បាស់ថាជាក្រពើកូនចិញ្ចឹមរបស់នាងសុវណ្ណមសា ក៏និយាយលួងក្រពើកុំអោយធ្វើបាបមនុស្សក្នុងសំពៅ តែជាការឥតប្រយោជន៍ក្រពើមិនស្តាប់ឡើយព្រោះស៊ីបាយអ្នកណាត្រូវយកអាសាអ្នកនោះ អាធនក៏មុជចុះហើយហែលឡើងមកគាស់សំពៅអោយផ្អៀង ចំណែកក្រុមពលសំពៅភ័យណាស់ក៏លើកបោះអណ្តើក មាន់ទាទាំងទ្រុងៗទៅអោយក្រពើស៊ីបង្អាក់កុំអោយមកយារយីសំពៅ ។ 

សំពៅបានផ្អៀងកាន់តែខ្លាំង ក្តោងសំពៅក៏សណ្តករំលំទៅម្ខាង សំពៅហៀបនឹងលេចចៅរាជកុលក៏លើកដៃបួងសួងដល់វត្ថុសក្តិសិទ្ធិថាបើទ្រង់ពិតជាគូព្រេងពីអតីត និងព្រះនាងរំសាយសក់មែនសូមអោយជួយសង្គ្រោះមនុស្សក្នុងសំពៅនេះផង។ និយាយទៅដល់នាងរំសាយសក់ជាអ្នកមានបុណ្យបារមីមានសក់ទិព្វវែងអាចច្បូតស្រូបមហាសាគរអោយរីងជាដីគោករឺដីគោកទៅជាទឹកវិញក៏បាន ព្រះនាងក៏ទ្រង់ញាណហើយចេញមកជួយស្រូបយកទឹកសមុទ្រ។ សំពៅកំពុងលិចមនុស្សម្នាភ័យឆោឡោខ្លះធ្លាក់ទឹកលង់ស្លាប់ជាច្រើន ...ទឹកសមុទ្រក៏ខះរីងអស់ សំពៅក៏ផ្អៀងកឿងជាប់នឹងដីភក់ លុះក្រោយមកសំពៅនោះក៏រឹងក្លាយទៅជាភ្នំមានរូបរាងជាសំពៅផ្អៀងរហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ ត្រង់រោងល្ខោនក្នុងសំពៅក៏កើតជាល្អាងហៅថាល្អាងល្ខោន ដោយមានផ្លូវរូងមួយភ្ជាប់គ្នាទៅកាន់កន្លែងតែងខ្លួនក៏កើតជាល្អាងតែងខ្លួន ។ 

កន្លែងផ្ទុកផ្កាស្លាក៏កើតជាល្អាងផ្កាស្លាមានថ្មដុះដូចផ្កាស្លា ។ ត្រង់ក្បាលសំពៅពេលក្តោងបាក់រលំក៏បំបែកក្បាលសំពៅអោយបែកជា២ជាប់ឈ្មោះថាជ្រោះរណ្តៅក្តោង ។ នៅក្បែរគ្នានោះជាស្ថានីយផ្ទុកប្រេង ក៏ក្លាយជាល្អាងស្ថានីយ និងល្អាងអណ្តូងប្រេង (នៅក្រោមម្តុំប្រាង្គ)។ រីឯក្តោងក៏កើតជាភ្នំក្តោង។ ត្រង់កន្លែងនាងរំសាយសក់ច្បូតស្រូបទឹកសមុទ្រដីក៏របើករំជួយកើតជាជួរភ្នំរដេបរដុប មានឈ្មោះភ្នំរំសាយសក់ ភ្នំព្រះរាជទ្រព្យ ភ្នំបង្គន់ ភ្នំជីហង់ ភ្នំដីស-ក្រហម ភ្នំចាក់អង្កាម ភ្នំក្រោល ភ្នំបាណង់ ភ្នំបាណន់ជាដើម ទៅតាមរឿងព្រេងក្រោយៗតមកទៀត...។ 

ចំណែកមាន់ទាទាំងទ្រុងក៏កើតជាភ្នំ២ផ្សេងគ្នានៅក្បែរៗគ្នាហៅថាភ្នំទ្រុងមាន់ ភ្នំទ្រុងទា។ តាគ្រាមតាង៉ែន...ក៏ស្លាប់អណ្តែតទៅកើតជាភ្នំតាគ្រាម តាង៉ែន។ ក្រពើមុនស្លាប់ក៏ខំរើបំរះគោះកន្ទុយកើតជាបឹង១ហៅថាបឹងកន្ទុយក្រពើ និងដកដង្ហើមធំកើតជាបឹងច្រមុះក្រពើ លុះវាស្លាប់ទៅក៏កើតជាភ្នំក្រពើដោយមើលទៅមានរូបរាងជាក្រពើបេះបិត (នៅកក្រពើមានដីល្អាងមួយមានពណ៌ក្រហមដូចឈាមដែលរាជកុលខ្ញាល់ហើយគប់ចាក់សំលាប់ក្រពើ) នៅជាប់ភ្នំក្រពើមានភ្នំមួយឈ្មោះភ្នំអណ្តើក។ 

ក្រោយឃើញវិនាសកម្មដែលជាស្នាដៃនាងសុវណ្ណមសាបែបនេះ ចៅរាជកុលក៏បញ្ជារអោយពលសេនាទៅចាប់នាងសុវណ្ណមសាយកមកប្រល័យជីវិតចោល។ គេក៏សំលាប់នាងកាត់ក្បាលគ្រវែងចោលកើតជាភ្នំមួយឈ្មោះភ្នំសងក្បាល ហៅយារៗមកជាសងក្បាន ឯដៃនាងយកទៅចោលជាប់ឈ្មោះភ្នំដងរែកដល់សព្វថ្ងៃ ពោះវៀននាងក៏យកទៅចិញ្ច្រាំចោលហៅទីវាលនោះតមកថាវាលចិញ្ច្រាំពោះ ហើយយោនីនាងក៏គេជៀគ្រវែងចោលកើតជាភ្នំក្រពាយនាង ហៅក្លាយទៅជាភ្នំបន្ទាយនាងដល់សព្វថ្ងៃ។

ចៅរាជកុលនិងនាងរំសាយសក់ក៏សោយរាជ្យបន្តពីបិតានិងគ្រប់គ្រងដែននគរខ្មែរដោយសុខដុមតរៀងមក។៚

រឿងរ៉ាវស្តីពីប្រវត្តិទាក់ទងនិងភ្នំសំពៅក្នុងរឿងចៅរាជកុលនិងនាងរំសាយសក់ក៏សន្មតថាចប់ត្រឹមនេះ។

មានវីឌីអូខាងក្រោម៖

ដោយគង់ មុនីរ័ត្ន ហៅតូរ៉ូ

ភ្នំពេញ ១៨តុលា២០១៥

ប្រភព៖ វិគីភីឌា

វិធីធ្វើឱ្យមានប្រសិទ្ធភាព ក្នុងការទំនាក់ទំនង ​ការងារ

​
ការយល់ដឹងពីទស្សនិកជនរបស់អ្នកគឺមានសារៈសំខាន់សម្រាប់ការទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការងារ។ នេះត្រូវបានអនុវត្តទៅទំនាក់ទំនងការសរសេរ, ដោយផ្ទាល់មាត់និងការសរសេរបទបង្ហាញអ៊ីម៉ែលប្រចាំថ្ងៃការជូនដំណឹងធំ ៗ របស់ក្រុមហ៊ុនឬការផ្តល់ជូននូវព័ត៌មានថ្មីៗអំពីគម្រោង។

ថាតើសាររបស់អ្នកនឹងទទួលបានប្រសិទ្ធភាពឬក៏ទទួលបានល្អពីការយល់ដឹងពីអ្វីដែលទស្សនិកជនយកចិត្តទុកដាក់។

តើអ្នកជាអ្នកផ្ដោតគោលដៅលើការទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជានរណា?
តើបំណងប្រាថ្នារបស់សាររបស់អ្នកគឺជាអ្វី?
តើពួកគេត្រូវដឹងអ្វីខ្លះ?
តើអ្នកត្រូវការឱ្យពួកគេធ្វើអ្វី?
តើអ្វីជាមធ្យោបាយដ៏ល្អបំផុតក្នុងការទំនាក់ទំនងសារទៅកាន់អ្នកស្តាប់របស់អ្នក?
តើទស្សនិកជនរបស់អ្នកនឹងយល់យ៉ាងណាឬបកស្រាយសារនោះ?
តើទស្សនិកជននឹងមានអារម្មណ៍គិតនិងប្រតិកម្មយ៉ាងណានៅពេលពួកគេទទួលបានសាររបស់អ្នក?
ដើម្បីឆ្លើយសំណួរទាំងនេះអ្នកត្រូវរៀបចំផែនការស្រាវជ្រាវនិងសង្កេតមើលអាកប្បកិរិយារបស់ទស្សនិកជនរបស់អ្នក។ ឧទាហរណ៍វិធីសាស្រ្តទាក់ទងជាមួយក្រុមឬមិត្តភក្តិរបស់អ្នកទំនងជាខុសពីវិធីដែលអ្នកទាក់ទងទៅអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នកពីព្រោះក្រុមទាំងនេះមានផលប្រយោជន៍ខុសៗគ្នា។

2. ស្វែងយល់ដើម្បីស្វែងយល់ពីស្ថានភាពនិងបញ្ជាក់ច្បាស់
ចំណាយពេលដើម្បីគិតនិងមានចេតនា។ មុនពេលធ្វើការទំនាក់ទំនងនៅកន្លែងធ្វើការវាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការផ្អាកស្វែងយល់ពីស្ថានភាពបញ្ជាក់និងមានការយល់ចិត្ត។ ខាងក្រោមនេះជាគន្លឹះមួយចំនួនដើម្បីជួយអ្នកក្នុងការទំនាក់ទំនងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការងារ:

ចង់ដឹងចង់ឃើញ។ សួរសំណួរបើកចំហដែលចាប់ផ្តើមដោយ "អ្វី" និង "របៀប" ដើម្បីប្រមូលព័ត៌មាន។ មនុស្សនឹងលំអៀងទៅតាមការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មកអ្នកអាចសួរសំណួរស៊ើបអង្កេតបញ្ចប់ដើម្បីទទួលបានបរិបទបន្ថែមទៀត។ កាលណាអ្នកកាន់តែយល់ដឹងកាន់តែច្រើននោះអ្នកនឹងអាចកែសម្រួលសារដែលសមស្របសម្រាប់អ្នកស្តាប់របស់អ្នក។

រៀនដូចក្មេង។ ជាធម្មតាកុមារមិនមានចំណេះដឹងពីមុនអំពីអ្វីដែលពួកគេចង់រៀននោះទេ។ មានអារម្មណ៍ធុញទ្រាន់នឹងវិធីសាស្រ្តសិក្សារបស់ពួកគេ។ អនុវត្តវិធីសាស្រ្តដូចគ្នានៅពេលអ្នកដាក់ខ្លួនអ្នកនៅក្នុងស្បែកជើងរបស់អ្នកទស្សនានៅពេលអ្នកស្វែងយល់ពីស្ថានភាពរបស់ពួកគេ។ ត្រូវបើកចំហត្រៀមខ្លួននិងមានឆន្ទៈក្នុងការមើលទស្សនៈរបស់ទស្សនិកជនរបស់អ្នក។

ពិនិត្យការសន្មត់របស់អ្នក។ បទពិសោធន៏របស់អ្នកអាចធ្វើអោយអ្នកយល់ខុសនិងវិនិច្ឆ័យ។ ប្រឈមនឹងសញ្ញាណនៃទស្សនិកជនរបស់អ្នក។ កំណត់អ្នកដែលអ្នកត្រូវការនិយាយជាមួយឬអ្វីដែលអ្នកត្រូវធ្វើដើម្បីពិនិត្យមើលថាតើការសន្មតរបស់អ្នកគឺជាការពិតឬយ៉ាងណា។ ត្រូវប្រាកដថាអ្នកបង្កើតចន្លោះសម្រាប់ការយល់ដឹងមុនពេលលោតទៅសកម្មភាព។

  មនុស្សចង់ក្លាយជាកម្មសិទ្ធិមានអារម្មណ៍ថាបានរួមបញ្ចូលនិងមានតម្លៃនៅកន្លែងធ្វើការ។ ប្រយ័ត្នដើម្បីធានាថាគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាត្រូវបានចាប់យក។ ឧទាហរណ៍ប្រសិនបើអ្នកកំពុងនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំដែលស្នើសុំព័ត៌មានសូមប្រាកដថាមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់អ្នកគ្រប់គ្នាដើម្បីចែករំលែកការឆ្លើយតបរបស់ពួកគេ។ បើអ្នកអស់ពេលសូមថ្លែងក្នុងការប្រជុំថាអ្នកនឹងភ្ជាប់ជាមួយពួកគេនៅពេលក្រោយ។

3. ស្តាប់នៅលើកម្រិតច្រើន
អ្នកទំនងជាដឹងអំពីគន្លឹះក្នុងការស្ដាប់សកម្មទាំងនេះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយនៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថាមានពេលវេលាប្រជុំជួបការលំបាកការផ្តល់អាទិភាពឬការបង្កើតវាងាយស្រួលក្នុងការបើកដោយស្វ័យប្រវត្តិនិងនឹកសារសំខាន់ៗដែលអាចជួយអ្នកឱ្យមានទំនាក់ទំនងការងារប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព។ ខាងក្រោមនេះគឺជាការរំលឹកដើម្បីរក្សាការអនុវត្ត:


ព្យាយាមរំលឹកឡើងវិញនូវចំណុចដែលមានសារៈសំខាន់ចំពោះទស្សនិកជនរបស់អ្នក។ ព័ត៌មាននេះអាចត្រូវបានប្រើនៅពេលអនាគតនិងបង្ហាញទស្សនិកជនរបស់អ្នកថាអ្នកយកចិត្តទុកដាក់និងស្តាប់យ៉ាងសកម្ម។

ការធ្វើជាអ្នកទំនាក់ទំនងដែលមានប្រសិទ្ធភាពនៅកន្លែងធ្វើការមានន័យថាអ្នកត្រូវតែទទួលយកជំនាញស្តាប់របស់អ្នក។ ចងចាំ​ថា:

មានការយល់ចិត្ត។
យល់អំពីទស្សនៈរបស់អ្នកដទៃមិនគ្រាន់តែរបស់អ្នកទេ។
វាស់អារម្មណ៍និងប្រតិកម្មរបស់អ្នកនិងអ្នកដទៃ "។
ដឹងពីគុណតម្លៃនិងជំនឿរបស់អ្នកនិងអ្នកដទៃ។
សង្កេតមើលសញ្ញាទំនាក់ទំនងដែលមិនមែនជាពាក្យសំដីដូចជាភាសាកាយ។

4. ពិនិត្យឡើងវិញនូវរបៀបដែលអ្នកទទួលបានមតិយោបល់
របៀបដែលអ្នកទទួលបានមតិយោបល់មានផលប៉ះពាល់ដល់របៀបដែលអ្នកមានប្រតិកម្មនិងឥទ្ធិពលលើប្រសិទ្ធភាពនៃការប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយភាគីផ្សេងទៀត។ ការបើកទូលាយចំពោះមតិរិះគន់និងការរិះគន់ជាការនិយាយថាមានភាពងាយស្រួលជាងការធ្វើ។ [2] យើងជាមនុស្ស។ នៅពេលដែលអ្នកត្រូវបានរំខានដោយព្រឹត្តិការណ៍ជីវិតឬប្រសិនបើអ្នកកំពុងមានអារម្មណ៍ថាមានសម្ពាធនៅកន្លែងធ្វើការអ្នកអាចទទួលបានការការពារលើមតិយោបល់តិចតួចបំផុតដែលកើតឡើង។



យុទ្ធសាស្រ្តទាំងនេះមួយចំនួនរួមមានៈ

យល់ដឹងយល់និងគ្រប់គ្រងគន្លឹះនិងការឆ្លើយតបរបស់អ្នកចំពោះមតិត្រឡប់។
ញែកសារពី 'នរណា' វាមកពី។
ស្តាប់ដំបូន្មានជាជាងការវិនិច្ឆ័យ។
បំបែកមតិយោបល់ទៅជាបំណែកដែលអាចរំលាយបាន។
នៅពេលដែលអ្នកស្វែងរកមតិរិះគន់ឱ្យបានច្បាស់ចូរសួរជាក់លាក់ហើយសួររឿងមួយ។
ចូរចាត់វិធានការតូចៗដើម្បីសាកល្បងនូវអ្វីដែលត្រូវបានណែនាំឱ្យអ្នក។
អ្នកមានសមត្ថភាពក្នុងការរៀនពីមតិយោបល់និងរីកចម្រើនពីវា។ ការបញ្ឈប់មតិយោបល់ទៅជាបំណែកខ្នាតអាចមានទំហំអាចជួយអ្នកដំណើរការល្អប្រសើរជាងមុន

6 . តាមដាន, បញ្ជាក់និងបង្កើតគណនេយ្យភាព
ការប្រាស្រ័យទាក់ទងប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនៅក្នុងការងារមិនមែនជាព្រឹត្តិការណ៍តែមួយទេ។ អ្នកនឹងត្រូវបន្តតាមដានវឌ្ឍនភាពនិងផ្តល់ការគាំទ្រជាបន្តបន្ទាប់។ សូមកុំភ្លេចទទួលស្គាល់ភាពជឿនលឿននៃមិត្តភក្តិក្រុមឬអ្នកដឹកនាំរបស់អ្នក!

ប្រើសំណួរខាងក្រោមដើម្បីជួយអ្នកវាយតម្លៃប្រសិទ្ធភាពនៃការទំនាក់ទំនងដែលកំពុងដំណើរការនៅកន្លែងធ្វើការ:

តើអ្នកឃើញឱកាសអ្វីខ្លះ?
តើអ្នកអាចកែសម្រួលយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើការសម្រេចចិត្តអ្វីខ្លះដែលត្រូវធ្វើ?
តើអ្នកអាចផ្តល់ការគាំទ្រអ្វីខ្លះ?
តើអ្នកត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីធានាថាសារត្រឹមត្រូវត្រូវបានទទួល?

ប្រភព៖ Lifehack
​

ការរៀបចំដី ដាំល្ពៅ

3 ជំហានដើម្បីរកជីវិតពិត និង គោលបំណងរបស់អ្នក

នៅក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃនេះដោយដឹងពីគោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងជីវិតនិងអ្វីដែលអ្នកគួររស់នៅសម្រាប់វាបានក្លាយទៅជាលក្ខណៈវិនិច្ឆ័យដ៏សំខាន់សម្រាប់វាស់វែងពីជីវិតដែលសប្បាយរីករាយរបស់អ្នក។ មានសម្ពាធជាច្រើនដើម្បីដឹងពីគោលបំណងរបស់អ្នកនៅក្នុងជីវិតពីព្រោះបើអ្នកមិនដឹងទេនោះឱកាសនៃការរស់នៅដែលមានជីវិតសប្បាយរីករាយនិងមានសុភមង្គលគឺគ្មានទេ។


ខាងក្រោមនេះគឺជាជំហានសាមញ្ញ ៗ ចំនួន 3 ដែលអ្នកនឹងអាចជួយបំពេញគោលបំណងនិងបំពេញបាននៅក្នុងជីវិត។

1. ផ្តាច់ចេញពីប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គម
ជាមួយនឹងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមយើងត្រូវបានប៉ះពាល់ដោយឥតឈប់ឈរដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ដែលបង្ហាញជីវិតដែលពួកគេហាក់ដូចជារស់នៅក្នុងជីវិតដែលមិនគួរឱ្យជឿនិងទទួលបានជោគជ័យដោយមានគោលបំណង។


វាហាក់បីដូចជាសម្រាប់មនុស្សជាច្រើនដែលស្វែងយល់គោលបំណងជីវិតរបស់អ្នកនៅថ្ងៃនេះមានភាពស្មុគស្មាញនិងដំណើរការដែលអាចយកជារៀងរហូត។ នេះមិនមែនជាការពិតទាល់តែសោះ។

នៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមអ្នកឃើញតែផ្នែកដ៏អស្ចារ្យនិងសប្បាយនៃការរស់នៅរបស់ប្រជាជនអ្នកមិនមើលឃើញជីវិតពិតរបស់ពួកគេដែលអាចជាការលំបាកនិងស្មុគស្មាញដូចរបស់អ្នក។ គ្មាននរណាម្នាក់គេចផុតពីភាពពិតនៃជីវិត - ខ្សែកោងបែបជីវិតដែលកើតចេញពីកន្លែងណាទេ។

ប្រសិនបើអ្នកប្រៀបធៀបគុណភាពនៃជីវិតនិងសុភមង្គលរបស់អ្នកជាមួយមនុស្សទាំងនោះនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមនោះអ្នកត្រូវតែឈប់។ អ្នកត្រូវតែស្វែងរកវិធានការជោគជ័យផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកចំពោះអ្វីដែលជីវិតសប្បាយរីករាយនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នក។

ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមនឹងមិនផ្តល់ឱ្យអ្នកនូវអ្វីដែលអ្នកកំពុងស្វែងរកនៅពេលរកឃើញអ្វីដែលវានឹងនាំមកនូវក្ដីអំណរដល់ជីវិតរបស់អ្នក។

នៅពេលដែលអ្នករស់នៅដោយឥតឈប់ឈរក្នុងជីវិតរបស់អ្នកអ្នកកំពុងរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានគោលបំណង។ អ្នកដឹងពីប្រភេទជីវិតដែលអ្នកចង់រស់នៅដែលសំខាន់ចំពោះអ្នក។ ការប្រើបទពិសោធរបស់មនុស្សផ្សេងទៀតនៃក្ដីអំណរនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមគឺមិនមែនជាវិធីដ៏ល្អបំផុតសម្រាប់អ្នកក្នុងការកំណត់គោលបំណងជីវិតរបស់អ្នក។

2. សួរសំណួរទាំង 3 នេះដើម្បីកំណត់គោលបំណងជីវិតរបស់អ្នក
ដើម្បីចាប់ផ្តើមដំណើររបស់អ្នកដើម្បីរកមើលគោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងជីវិតចូរសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរសំខាន់ទាំងបីនេះ:

តើកេរ្ដិ៍ដំណែលអ្វីដែលខ្ញុំចង់ទុកនៅពីក្រោយ?
តើមនុស្សនឹងនិយាយអ្វីខ្លះអំពីខ្ញុំនៅពេលខ្ញុំទៅ?
តើខ្ញុំបានធ្វើអ្វីខ្លះសំរាប់ប្រជាជនផ្សេងទៀត?
ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងបីនេះនឹងជួយអ្នកកំណត់គោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងជីវិត។

នៅពេលអ្នកបានកំណត់ចម្លើយទាំងនេះជំហានបន្ទាប់គឺសម្រាប់អ្នកដើម្បីចាត់វិធានការនិងបង្ហាញពីគុណសម្បត្ដិទាំងនោះដែលអ្នកគិតថាមានសារៈសំខាន់សម្រាប់អ្នកដើម្បីទទួលបានជីវិតដែលមានគោលបំណងនិងក្ដីអំណរ។

ផ្តោតទៅលើសកម្មភាពជាក់លាក់ដែលនាំឱ្យអ្នកមានអំណរ។
​

3. ការស្វែងយល់អំពីគោលបំណងរបស់អ្នកក្នុងជីវិតនិងអ្វីដែលអ្នកគួររស់នៅសម្រាប់គឺដូចគ្នាសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងពិភពលោក - អ្នកមានឬអ្នកក្រ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាមានឱកាសរស់រានមានជីវិត។ វាមិនស្មុគ្រស្មាញពិបាកឬចេញពីការឈោងរបស់អ្នកទេ។

ការស្វែងរកគោលបំណងជីវិតរបស់អ្នកគឺអាចសម្រេចបាន។ អ្វីទាំងអស់ដែលអ្នកត្រូវធ្វើគឺសម្រេចចិត្តថាវាជាអ្វីដែលការរស់នៅដែលមានជីវិតសប្បាយរីករាយនឹងមានន័យដល់អ្នកហើយបន្ទាប់មកអ្នកធ្វើវា។ ចូរទៅហើយមានចិត្ដសប្បុរសចំពោះអ្នកដទៃហើយរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកតាមរបៀបដែលអ្នកអាចធ្វើបានរាល់ថ្ងៃ។

សកម្មភាពសប្បុរស​ ។ការដឹងគុណនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាសកម្មភាពចម្បងនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតដែលមានគោលបំណង។ ប្រសិនបើអ្នកផ្តោតលើសកម្មភាពទាំងនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃអ្នកនឹងរស់នៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកដោយមានគោលបំណង។ វាគឺនៅចំណុចនេះដែលអារម្មណ៍នៃសុភមង្គលធ្វើអោយជីវិតរបស់អ្នកពេញចិត្ត។

កាលណាអ្នកធ្វើកាន់តែច្រើនអ្នកនឹងកាន់តែសប្បាយចិត្ត។

យោងតាម៖ lifehack